Przejdź, pasek dotykowy: mój laptop hp dv7 zrobił to pierwszy (trochę)

Mam trochę tajemnicy do podzielenia się. Chociaż to prawda, że ​​jestem fanatykiem Apple - ja osobiście, nie reprezentuję poglądów każdego współpracownika Techniki Przewodniej - nie zawsze byłem taki. Zanim dostałem swój pierwszy MacBook w 2011 roku, byłem bardzo uparty wobec komputerów Mac. Moje serce należało do Windows 7.

Mój laptop przed MacBookiem Air był 17-calowym błyszczącym brązowym komputerem HP. Konkretnie, był to model dv7-1245dx. Zapłaciłem za nią 699 USD w 2009 r. I bardzo mi się podobało, chociaż patrzyłem wstecz, prawdopodobnie nigdy nie było tak wspaniale. Nie pamiętam, żeby był tak szybki jak mój MacBook Air. W rzeczywistości do 2011 roku stało się boleśnie powolne, napęd dysków optycznych przestał działać i włączał się dopiero po podłączeniu.

Mimo to jedną z zalet było to, że Dv7 to linia laptopów rozrywkowych. Wtedy chciałem mieć ładny duży wyświetlacz, na którym mogłem oglądać filmy. Przyszedł nawet z plastikowym pilotem, który brzmiał fajnie, ale nigdy nie użyłem go ani razu.

Podczas gdy Apple chwali się swoim MacBookiem Pro za 1799 dolarów za pomocą paska dotykowego, zgadnij co? Mój laptop z 2009 r. Zrobił to pierwszy.

HP Dv7 w żadnym wypadku nie był maszyną, która jest potężną maszyną, a nawet czymś szczególnie innowacyjnym, ale w pewnym sensie pokonał Apple z jednym uderzeniem. Podczas gdy Apple chwali się swoim MacBookiem Pro za 1799 dolarów za pomocą paska dotykowego, zgadnij co? Mój laptop z 2009 r. Zrobił to pierwszy.

Pasek multimediów Dv7

Dobra, może to głęboka przesada. Ale na górze miał pasek dotykowy. To był domem dla przycisku zasilania, przełączania Wi-Fi, regulacji głośności i wyciszania oraz skrótu do pakietu multimedialnego HP QuickPlay. Kontrola głośności może wyczuć, jak przesunąłem palec poza zwykłe stuknięcia. Mogę więc przesuwać się po pasku multimediów, aby zwiększyć głośność.

Pamiętam, że myślałem, że kiedy przełączę się na MacBooka Air, może mi tego brakować. Niezwykle wygodnie było mieć kilka moich najczęściej używanych elementów sterujących na wyciągnięcie ręki. Oczywiście klawisze odtwarzania i regulacji głośności na MacBooku okazały się bardziej niż wystarczające.

Teraz, w uczciwości, moje twierdzenie, że Apple zdziera wrażliwy na dotyk pasek multimediów HP, służy głównie do śmiechu. Pasek MacBook Pro Touch jest zdecydowanie na zupełnie nowym poziomie. Jest to pełnoekranowy wyświetlacz, a nie przyciski pojemnościowe i jest nieskończenie konfigurowalny i wszechstronny w zależności od używanej aplikacji. Dodatkowo posiada funkcję multi-touch i wbudowany Touch ID.

Żaden inny laptop nigdy nie zawierał wielopłaszczyznowego paska dotykowego tego kalibru.

Touch Bar Still Wins

Apple wyraźnie wygrywa przez osuwisko. Żaden inny laptop nigdy nie zawierał wielopłaszczyznowego paska dotykowego tego kalibru. Można argumentować, że to dlatego, że inne laptopy skupiły się na pełnych ekranach dotykowych i wymienialnych tabletach „dwa w jednym”. Apple robi jednak przeciwko nim silne sprawy. Po pierwsze, dotykanie i manewrowanie pionowym ekranem palcami jest okropnym i czasami bolesnym doświadczeniem. Ponadto oprogramowanie zaprojektowane z myślą o precyzji kliknięcia wskaźnika jest mniej niż idealne dla wprowadzania dotykowego i odwrotnie.

To wszystko mówi, że nie mogę się powstrzymać przed zastanawianiem się, czy Apple nie czerpał inspiracji z podobnych HP. Istnieje wyraźne podobieństwo między dwoma paskami dotykowymi. Oba na najbardziej podstawowych poziomach mają podobne intencje. Porównanie prawie przypomina mi ten z Apple Newton i iPad.

Może przeciętny dotykowy pasek multimedialny na laptopie HP typu sub-par wystarczył, by wywołać kreatywne umysły. Technologia jest ciągle w stanie ewolucji i nic nie jest z natury zwolnione z wkładu.