Spuścizna CEO Intela: PC chwała, smartfon

Dzisiaj kończy się ostatni pełny tydzień rządów Paula Otelliniego jako CEO Intela.

Kiedy Otellini przekazuje pochodnię obecnemu COO Brianowi Krzanichowi na dorocznym spotkaniu akcjonariuszy w następnym czwartku, odejdzie od stratosfery ośmioletni okres, w którym Intel potwierdził swoją pozycję jako Chipzilla, bestia o wadze 800 funtów, rządząca rynkiem procesorów PC. Potrzebujesz dowodu? Intel zarobił ponad 1 miliard $ tygodniowo w 2012 roku, co stanowi wzrost o ponad 50% w porównaniu z nowojorskimi statystykami Otelliniego.

"Kiedy Otellini wszedł do pracy, Intel był w chaosie," mówi Patrick Moorhead, Prezydent i główny analityk w Moor Insights and Strategy, a także były wiceprezes AMD-aka gorzkiego rywala Intela - przez większość kadencji Otelliniego.

Teraz Intel zajmuje wyraźną pozycję lidera, a działania firmy podczas kadencji Otelliniego zrobił niezatarty ślad na całej branży PC. Jak on to zrobił? Proste: skupiając się na kluczowych mocach Intela i przechodząc od trafienia do trafienia.

Odsunięcie lekarza

Bieg Otelliniego rozpoczął się z hukiem. Jego pierwszy poważny zamach miał miejsce zaledwie miesiąc po tym, jak wszedł na główną rolę w maju 2005 roku: w czerwcu Apple ogłosił plany przejścia wyłącznie na procesory Intela. Do stycznia 2006 r. Rozpoczęła się migracja.

Kilka miesięcy po ogłoszeniu planu zmiany komputerów Mac na Intel, Paul Otellini pojawił się niespodziewanie podczas prezentacji Steve'a Jobsa, aby "poinformować, że Intel jest gotowy".

Do tego czasu Komputer cudowny Woza uruchamiał procesory IBM PowerPC. Ten ruch oznaczał wiele rzeczy dla Apple - przeniesienie całej twojej platformy na zupełnie nową architekturę procesora to coś wielkiego - ale dla Intela oznaczało to, że po raz pierwszy wszystkie dominujące ekosystemy PC były na pokładzie x86 wóz dla orkiestry. Niecały rok po ogłoszeniu, Apple wypuściło Boot Camp, dając Mac-headsom możliwość płynnego korzystania z Windows XP. Takie są zalety synchronizacji słodkiego procesora.

Ironicznie, powodem, dla którego Steve Jobs i firma zdecydowały się przytulić z Otellini było to, że plan Intela obiecywał lepszą długoterminową efektywność energetyczną niż IBM. Gdy krążą plotki o możliwej migracji Maca do procesorów ARM, poprzedni sukces pojawia się jako złowieszcze widmo.

Ultrabooks

Mówiąc o Apple, Intel forsnie stworzył nowy rodzaj alternatywnych MacBook Air opartych na Windows z genezą i ostrożnością pielęgnowanie marki Ultrabook.

Dobra, dobra. Być może Ultrabooks nie podpalają świata tak szybko, jak początkowo przewidywał Intel, ale drogie ultracienkie egzemplarze były rzadkim segmentem wzrostu na całkowicie przestarzałym rynku komputerów osobistych. Smukła estetyka również wkroczyła w główny nurt, w dużej mierze dzięki ogromnemu marketingowemu atakowi Intela.

Robert Cardin

Nie ma wątpliwości, że innowacje wprowadzone w Ultrabookach pozostawiły już ślad w informatyce pejzaż.

"Myślę, że ludzie spojrzą za siebie i powiedzą, że Ultrabooki są najwspanialszym osiągnięciem Otelliniego", mówi Moorhead. "Ale muszę przyznać mu rację: w dosłownie niecałe cztery lata widzimy średnią grubość notebooka zmniejszoną o połowę w tym samym przedziale cenowym, duży ruch w dotyku i gwałtowny zwrot w kierunku dysków SSD."

Aha, i MacBooka Air, że Ultrabooks pierwotnie apedował?

"Szczerze mówiąc, gdyby nie Intel, Apple nigdy nie miałoby MacBook Air" - mówi Moorhead. "Bez bardzo niskonapięciowych procesorów Intela, Apple nigdy tworzyłoby MacBook Air."

Dźwięk przewagi technicznej

Moc IntelIntel tkwi w jego fabrykach, które mają najlepszą technologię procesorową na świecie.

Tick-tock. TIK Tak. Dla niektórych ten dźwięk reprezentuje nieunikniony marsz czasu. Dla Intela oznacza to nieustanny marsz innowacji.

Pozwolę sobie namalować obraz: Jest rok 2005. AMD odchodzi od szeregu głośnych wygranych, począwszy od 2003 roku, odsłaniając pierwszy 64-bitowy układ x86 do szybkiego - wypuszczenie na rynek pierwszego dwurdzeniowego procesora serwera (Opteron) oraz dwurdzeniowego procesora (Athlon 64 X2). Wkrótce potem zaczepią korony wydajności przez kilka lat. Osiągnięcia te przyniosły w 2006 roku rekordową 20-procentową część całego rynku procesorów dla AMD, a firma osiągnęła 30-procentowy udział w rynku komputerów stacjonarnych w drugiej połowie dekady. Starsze kombinezony AMD zaczęły skrzecząc, że chciały jeszcze więcej.

Otellini ma teraz legendarną odpowiedź: Tick-Tock.

Intel

Wprowadzony w 2007 roku, w szczytowym momencie odrodzenia AMD, zasada projektowania tick-tock stała się przewodnim światłem dla technologii procesorów Intela. W "kleszczowych" latach technologia tranzystorów wykorzystywana w układach Intela zostaje zmniejszona, a proces produkcji jest ulepszony. Na przykład układy Sandy Bridge Intela z 2011 r. Zostały zbudowane przy użyciu procesu produkcyjnego o długości 32 nanometrów (nm), podczas gdy obserwacja "kleszcza" mostu Ivy Bridge została zbudowana przy użyciu 22nm.

"Tock" lat, w międzyczasie wprowadzając zupełnie nowy mikroarchitektura procesora, z większymi innowacjami niż lata kleszczowe. Procesory Haswell, które odbędą się w czerwcu tego roku, są tockiem i oczekuje się, że przyniosą ogromne korzyści w zakresie wydajności energetycznej i możliwości graficznych w porównaniu do Ivy Bridge.

Tick. Tock. Kleszcz. Tock. Innowacje, takie jak mechanizm zegarowy.

"Tick-tock był bardzo prostym, łatwym do zapamiętania stwierdzeniem, które odzwierciedla wykonanie" - mówi Moorhead. "Wcześniej Intel miał bardzo słabą reputację w zakresie realizacji, architektury, a nawet designu. To, co zrobiłeś, to przywrócić je na właściwe tory, bo zawsze trafiały na randki, na bardzo wysokich poziomach egzekucji.

Wizja Otelliniego opłaciła się. Intel zarządza obecnie ponad 83 procentami rynku procesorów PC, podczas gdy nieco grząski AMD zwrócił się ostatnio do procesorów serwerowych opartych na procesorach ARM i nowego niestandardowego układu scalonego, próbując wzmocnić swoją pozycję.

Staranne utrzymywanie przewagi technicznej

Pod koniec ery Otelliniego Intel wyraźnie utrzymuje wiodącą pozycję w technologii produkcji procesorów. W rzeczywistości jest to jedyny producent układów scalonych, który był w stanie dotrzymać kroku słynnemu prawu Gordona Moore'a.

To nie było łatwe. Nigdy nie kończący się tyknięcie kleszcza sprawiło, że inżynierowie Intela spoglądali kolektywnie na nagrodę, ale firma musiała wprowadzić rewolucyjną nową technologię do każdego cyklu kleszcza, aby zmniejszyć tranzystory z ich rozmiaru 90nm w 2005 roku do technologii 22nm używane w Ivy Bridge.

Rewolucje technologiczne IntelIntel, rok po roku. (Kliknij, aby powiększyć.)

Powyższy wykres przedstawia niektóre z głównych kamieni milowych firmy Intel. Przejście na tranzystory z metalową bramką high-k w 2007 roku było ogromnym posunięciem, podobnie jak przejście do litografii immersyjnej w 2009 roku. Wprowadzenie trójwymiarowych tranzystorów "tri-gate" w 2012 roku w Ivy Bridge było fundamentalnym przemyśleniem struktury rdzeniowej. procesorów. Oczekuje się, że konkurencyjne mikroukłady będą masowo produkować układy 3D do 2015 roku.

[Przeczytaj więcej: Prawo łamania Moore'a: W jaki sposób producenci chipów przesuwają komputery PC do nowych poziomów]

Otellini jest pozostawiając Intela z wyraźną przewagą techniczną w bieżącym dniu, ale on również mocno zainwestował w przyszłości. W 2012 r. Firma Intel przekazała ASML Technologies 3,3 miliarda dolarów, które pobudzają rozwój większych wafli krzemowych o średnicy 450 mm i ekstremalnej technologii litografii ultrafioletowej, która ma ostatecznie zastąpić obecną technikę litografii zanurzeniowej, gdy rozmiary tranzystorów spadną poniżej 10 nm.

Ale największy prezent Otellini dla inżynierów Intela pozostawiają zimną, twardą gotówkę: budżet na badania i rozwój firmy to ogromny 18,9 miliarda dolarów - z "B" - w 2013 roku.

Coooooooooorrrrrrrrres!

Intel Idea Intel ma aż 48 rdzeni.

Wielordzeniowe procesory najpierw chowały głowy pod zegarem Otelliniego. Podczas gdy Athlon 64 X2 AMD pokonał dwu-rdzeniowe Pentium Intela, Intel dostarczył pierwszy czterordzeniowy procesor konsumencki w tym samym roku, w którym wprowadzono jego dwurdzeniowe procesory - 2006.

Mniej niż dekadę później, każdy główny Intel a procesor AMD kołysze dwa lub więcej rdzeni. Jednak poza wielowymiarowymi procesorami najważniejszą partyturą dla Intela była jego architektura rdzenia, niszcząca odpowiedź na 64-bitowe procesory AMD.

"Myślę, że to właśnie architektura rdzenia naprawdę [przeszła na Intel w roli lidera technologicznego]," Moorhead mówi. "Otellini zrobił wiele, aby zająć się architekturą Core i naprawdę poprowadzić ją tak szybko, jak to tylko możliwe, w każdy wątek biznesu."

Do Itanium i dalej!

To nie znaczy, że Osiągnięcia Otellini są bezbłędne.

Przewodził największemu zwolnieniu w historii Intela w 2006 roku. Został pobity przez 64-bitowe uderzenie AMD i był wolny aby zareagować na szybko rosnące zagrożenie mobilne - błąd, który uniemożliwił Intorowi ustanowienie przyczółka na rozwijających się rynkach tabletów i smartfonów.

Mimo tych potknięć - i powolnego uścisku telefonów komórkowych jest poważny - Otellini odchodzi Intel w dużo lepszej formie niż wtedy, gdy ubiegał się o tron ​​CEO. Jest przepełniony pieniędzmi, zaawansowany technologicznie i gotowy do kontynuowania swojej dominacji przez wiele lat.

Blask Otellini może opuścić Intel z ładnie ustawioną talią. Biorąc wszystko pod uwagę, Brian Krzanich wciąż ma przed sobą wielkie zadanie, kiedy obejmie urząd 16 maja: CEO następnej generacji Intela musi dostać się do urządzeń następnej generacji.