Północnokoreańska usługa 3G przyciąga 6000 w 2 tygodnie

Koryolink, północnokoreańska sieć komórkowa 3G założona w połowie grudnia przez Orascom Telecom w Egipcie, przyciągnęła kilka tysięcy subskrybentów w ciągu pierwszych dwóch tygodni od momentu przyjęcia aplikacji w styczniu.

"My nie Rozpocznij sprzedaż około dwa tygodnie temu - powiedział Naguib Sawiris, prezes Orascom Telecom w rozmowie telefonicznej. "Do tej pory mamy około 6000 zgłoszeń, ważne jest to, że są to zwykli obywatele, a nie uprzywilejowani lub milicyjni generałowie czy partyjni wyżsi - po raz pierwszy mogli pójść do sklepu i kupić telefon komórkowy. "

Orascom ma jeden sklep w Phenianie i jest w trakcie rozszerzania swojej sieci sprzedaży, powiedział.

Ale chociaż pierwsi klienci Koryolink mogą nie mieć oficjalnych stanowisk pracy, są wśród bogatszych w społeczeństwie a cena, zwłaszcza telefonów, stanowi przeszkodę dla większej penetracji.

"Cena jest dość wysoka", powiedział Sawiris. "Rząd wprowadził duży podatek od telefonów komórkowych i utrudnia to wszystkim uczestnictwo, ale prowadzimy negocjacje z rządem, aby to ograniczyć."

Telefony Koryolink oferuje, zlokalizowane koreańskie wersje telefonów z chińskiego Huawei, koszt od 400 USD do 600 USD po dodaniu opłaty rządowej i opłatach za połączenia

Najtańsze koszty subskrypcji wynoszą 850 USD w skali Korei miesięcznie. To około 6 USD po oficjalnym kursie wymiany, ale tylko 24 centy przy obecnym kursie czarnorynkowym stosowanym przez wielu obywateli i handlowców. Opłata za tę taryfę wynosi 10,2 wygranych na minutę. Najwyższy pakiet kosztuje 2550 wygranych miesięcznie, a stawki za połączenia wynoszą 6.8 wygranych na minutę.

Kiedy Orascom ogłosiło swoje plany uruchomienia usługi 3G w Korei Północnej, podniosło to brwi wśród obserwatorów Korei na całym świecie. Kraj ten jest jednym z najbardziej autorytarnych na świecie i utrzymuje ścisłą rękę wobec swoich obywateli i ich dostępu do informacji, zwłaszcza na granicach kraju. Niemal nikt nie ma dostępu do Internetu, a penetracja telefonii stacjonarnej jest niska, więc intrygująca była perspektywa e-mailingu i nawiązywania kontaktów telefonicznych na telefonach bardziej zaawansowanych niż te używane przez przeciętnych abonentów w wielu krajach europejskich.

sieć Koryolinka, państwo nadal ma możliwość monitorowania tego, co mówią jego obywatele i może podsłuchiwać rozmowy, jeśli chce, powiedział Sawiris.

"To prawo rządu", powiedział.

Sawiris powiedział Sieć powstała dzięki zainteresowaniu Orascom niedorozwiniętymi rynkami komórkowymi. Obecnie sieci firmy obejmują łączną populację 453 milionów abonentów na Bliskim Wschodzie, w Afryce i Azji, ale średnia penetracja wynosi tylko 46 procent. Jego działalność obejmuje Algierię, Pakistan, Egipt, Tunezję, Bangladesz i Zimbabwe. Działa również poprzez filie w Burundi, Republice Środkowoafrykańskiej i Namibii.

"Zawsze badamy kraje, które nie mają służby i zawsze starają się wejść," powiedział. "To była ta, która nie miała zasięgu i spotkaliśmy się z ambasadą tutaj, skontaktowaliśmy się z władzami i tu jesteśmy."

Od pierwszego kontaktu wymagało to około roku, aby dojść do porozumienia, a kolejne dziewięć miesięcy, aby uzyskać sieć została zainstalowana.

"Martwiliśmy się o 2 rzeczy: czas, jaki zajęłby i fakt, że naprawdę pozwoliliby normalnym obywatelom kupować linie."

Korea Północna flirtowała już z telefonami komórkowymi.

W 2003 r. Powstała sieć GSM (Global System for Mobile Communications) w Phenianie i innych dużych miastach i była ogólnie dostępna dla elitarnych członków społeczeństwa. Dostęp został ograniczony w 2004 r., Krótko po masowej eksplozji, która przebiła magazyn kolejowy na północy kraju w ciągu kilku godzin od przejazdu pociągu prowadzącego przywódcę Kim Dzong Ila. Obserwatorzy Korei Północnej podejrzewają, że wybuch w pociągu był zamachem z bombą wywołaną przez telefon komórkowy.

Plan sieci telefonicznej sprowadził także Orascom do innych projektów w kraju. Na przykład pomaga w zakończeniu wstrzymanego projektu budowy hotelu, który przez 16 lat pozostawił unikalny hotel w kształcie piramidy w centrum Pyongyang.

"Robimy część infrastruktury, trochę pracy socjalnej i innych dobre uczynki "- powiedział Sawiris. "Nie chcemy wydawać się, że jesteśmy tam tylko dla telefonów komórkowych, Korea Północna jest zamknięta przez długi czas, ale myślimy, że pomagając im, będą otwarci na więcej zagranicznych inwestycji."