Czy dostawcy usług internetowych zasługują na ochronę przed konkurencją?

Najnowszy rozdział toczącej się bitwy o najlepszy sposób wdrożenia dostępu szerokopasmowego w całym kraju trafił do legislatury Północnej Karoliny. Oba domy w Raleigh rozważają identyczne ustawodawstwo - Senat Bill 1004 i House Bill 1252 - które, gdyby je wydano, utrudniłyby gminom z Północnej Karoliny instalowanie i uruchamianie własnych sieci szerokopasmowych jako użyteczności publicznej. Obydwa rachunki nazywa się "Level Playing Field / Cities / Service Providers" i, teoretycznie, sztucznie upośledzą publicznych dostawców usług internetowych z tymi samymi ograniczeniami finansowymi, które poniosą prywatne przedsiębiorstwa w związku z budową i uruchomieniem nowej sieci o wysokiej przepustowości.

Należą do nich takie same podatki, opłaty i dopłaty, które przedsiębiorstwo prywatne musi zapłacić; a przedsiębiorstwa użyteczności publicznej nie mogą podcinać prywatnych dostawców, wyceniając usługę publiczną poniżej kosztów. Aby osiągnąć ten tak zwany kapitał własny między przedsiębiorstwami publicznymi i prywatnymi, publiczny dostawca Internetu musiałby poddać się praktykom audytu i rachunkowości, których spółka publiczna by nie wykonywała, takich jak coroczny audyt, który udowodniłby, że właściwie się upośledza zgodnie z proponowanym ustawodawstwo. Społeczności w Północnej Karolinie również nie będą mogły realokować zysków uzyskanych z prowadzenia własnego serwisu internetowego w celu wykorzystania innych projektów miejskich, takich jak poprawa jakości szkół, dróg i parków publicznych.

Zasadniczo uzasadnione jest zakazanie firmom publicznym podważania prywatne przedsiębiorstwo, ale jeśli chodzi o usługi internetowe, zdarzają się sytuacje, w których prywatne firmy instalujące łącza szerokopasmowe w waszym mieście nie mają większego sensu. Przykładem jest Greenlight in Wilson, N.C Greenlight to narzędzie należące do City of Wilson, które świadczy usługi internetowe, kablowe i usługi telefonii cyfrowej mieszkańcom miast i przedsiębiorstwom za pośrednictwem własnej sieci światłowodowej. Miasto zdecydowało się na zainstalowanie własnej sieci kosztującej 28 milionów dolarów po tym, jak dwaj prywatni dostawcy w Wilson, Time Warner Cable i Embarq, odmówili aktualizacji usług szerokopasmowych. Wilson chciał poprawić dostęp szerokopasmowy, ponieważ miasto uważa, że ​​łącze szerokopasmowe jest "narzędziem krytycznym", dzięki któremu można przyciągnąć nowe miejsca pracy, rzecznik Wilsona, Brian Bowman, powiedział w zeszłym roku w indyjskim Tygodniu z Durham w USA.

[Czytaj dalej: Najlepsze pudełka NAS do strumieniowego przesyłania i kopiowania multimediów]

Po zbudowaniu przez Wilsona sieci szerokopasmowej zdecydował się zaoferować usługi szerokopasmowe jako narzędzie publiczne o nazwie Greenlight, zamiast umowy z prywatną firmą do uruchomienia sieci. Greenlight konkuruje teraz z Time Warner Cable i Embarq dla klientów, a według Indy Week, mieszkańcy Wilson, którzy mają serwis Greenlight, uważają, że narzędzie użyteczności publicznej zapewnia lepszą obsługę i szybsze prędkości Internetu po niższej cenie niż dwie prywatne firmy. Na przykład Greenlight oferuje podstawowy pakiet obejmujący 81 kanałów telewizyjnych; telefon cyfrowy z nieograniczonym połączeniem z USA i Kanadą; i szybki Internet przy przepustowości 10 Mb / s (wgrywanie i pobieranie) za 99,95 USD. Porównanie Time Warner Cable ma podobny pakiet, ale z pięcioma mniejszymi kanałami telewizyjnymi, telefonem cyfrowym i usługą internetową o przepustowości 10 Mb / s (tylko do pobrania) za niecałe 133,00 USD. Greenlight oferuje także niektóre usługi, których dwie prywatne firmy po prostu nie obsługują, takie jak usługa 100 Mb / s (wysyłanie i pobieranie) dla osób wymagających dużej przepustowości. Embarq nie świadczy usług telewizyjnych, a jego ceny za telefon i Internet były niedostępne w chwili pisania tego tekstu.

Jeśli rachunki za "Poziom gry w golfa" minie, Greenlight będzie zwolniony z nowych przepisów; jednak, zgodnie z proponowanym ustawodawstwem, inne społeczności Północnej Karoliny starające się naśladować sukces Greenlight będą obarczone dodatkowymi obciążeniami zarysowanymi w ustawie. Chociaż gminy byłyby zwolnione z proponowanych ograniczeń, gdyby dostawca Internetu o dużej szybkości nie istniał w ich społeczności lub usługa lokalnego dostawcy była dostępna dla mniej niż 80 procent gospodarstw domowych w tej społeczności. Dwa rachunki definiują szybki Internet zgodnie z definicją federalną, która wynosi 200Kbps w co najmniej jednym kierunku (w dół lub w górę), według Federalnej Komisji Łączności.

Od kilku lat miejskie projekty związane z Internetem szerokopasmowym są kontrowersyjne dla społeczności, polityków i dużych dostawców telewizji kablowej. Time Warner Cable w 2005 roku próbował powstrzymać North Kansas City, Mo przed wdrożeniem własnej sieci szerokopasmowej, a Philadelphia napotkała podobne problemy podczas trwającej sagi, aby wdrożyć bezpłatną, ogólnokrajową sieć Wi-Fi. Pomimo faktu, że firmy nadal protestują przeciwko miejskim projektom internetowym, rząd federalny przeznaczył ostatnio 7,2 miliarda dolarów na federalne fundusze na bodziec szerokopasmowy, który mógłby wskrzesić miejskie projekty szerokopasmowego Internetu i Wi-Fi w całym kraju.

Podczas gdy argumenty są kontynuowane w USA ponad Najlepszym sposobem na osiągnięcie usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dla wszystkich, inne kraje uprzemysłowione są już gotowe do realizacji planów dotyczących krajowych usług szybkiego Internetu. Niedawno Australia zainicjowała projekt, aby do 2018 roku dostęp do internetu szerokopasmowego przy prędkości 100 Mb / s był dostępny dla 90 procent Australijczyków, a Korea Południowa strzela do krajowej usługi o przepustowości 1 Gbps do roku 2013. Stany Zjednoczone zajmują 15 pozycję spośród 30 państw członkowskich Organizacji Współpraca gospodarcza i rozwój (OECD) pod względem dostępu do Internetu szerokopasmowego i konsekwentnie słabo ocenia inne badania dostępu szerokopasmowego wśród uprzemysłowionych narodów.