Po olimpiadzie, limit na niebie dla Chin

Gdy płomień olimpijski zgasł 24 sierpnia, zakończył on fazę współczesnej chińskiej historii, która rozpoczęła się ponad 15 lat wcześniej, kiedy Pekin po raz pierwszy zorganizował Igrzyska Olimpijskie w 2000 roku. Ale kiedy gry przeszły do ​​historii, pojawiło się dręczące pytanie: co dalej z Chinami?

Ta odpowiedź mogła przyjść 25 września, kiedy rakieta Shenzhou-7 miała trzy tawonauki (chińskie słowo dla astronautów, z "tai kong", "chińskie słowo w języku mandaryńskim oznaczające" przestrzeń ") w kosmos. Dwa dni później Zhai zrobił pierwszy chiński spacer kosmiczny.

Do igrzysk olimpijskich, w tym Chiny, nieustannie wystawiały sobie na dużą skalę wydarzenia, aby pokazać swoją przewagę zarówno nad sobą, jak i nad resztą świata. Począwszy od Igrzysk Azjatyckich w 1990 roku, ze wspomnieniami o trzęsieniu placu w Nowym Jorku w 1989 r., Kolejne etapy, w tym przekazanie Hongkongu w 1997 r. I 50. rocznica utworzenia Chińskiej Republiki Ludowej w 1 r., Utrzymywały kraj w centrum zainteresowania i patrzenia w przyszłość

Chiński program kosmiczny jest innym czajnikiem ryb. Chociaż olimpiada nadal była sportem widowiskowym dla większości Chińczyków, miliony obywateli uczestniczyło w wydarzeniach w siedmiu miastach-gospodarzach, a ponad milion osób zgłosiło się na ochotnika. Podczas gdy program kosmiczny angażuje dużą liczbę naukowców, inżynierów i wielu innych pracowników, aby to się stało, jest on całkowicie osłonięty tajemnicą.

NASA (National Aerospace and Space Administration) stworzył oryginalny szyk geek w latach 1950 i 1960 nie tylko z astronautami takimi jak John Glenn czy Neil Armstrong, ale z białymi, chronionymi w kieszeni inżynierami lotów, którzy obsadzili centra kontroli w Houston, a później na Florydzie.

Chociaż chińskie misje kosmiczne (do tej pory były tylko dwa) zainspirowały one wielki patriotyczny zapał, nie wytworzyły takiego samego pragnienia nauki i technologii, co wcześniejsze zdjęcia kosmiczne z NASA w USA.

Pod pewnymi względami Chiny nie potrzebują swojego programu kosmicznego, aby stworzyć taki impuls. Chiny już przodują na świecie w licznych sektorach rynku technologii, w tym jako rynek internetowy i rynek telefonów komórkowych. Jest także największym producentem i konsumentem komputerów w Azji.

Możliwe, że taikonauci przybyli zbyt późno na technologicznie myślące pokolenie. Wejście Chin do wyścigu kosmicznego ma miejsce prawie pół wieku po Rosji i Stanach Zjednoczonych. Jednak Chiny wkroczyły na parter internetowej rewolucji i jeżdżą tą windą coraz wyżej, gdzie inne narody mogą iść.

Ludzie, którzy wstrząsnęli światem, są bardziej prawdopodobne, że są technologią. Ich historia jest o wiele bardziej tradycyjnie chińska: wychodząc z pokornych środków, intensywnie się uczyli i mądrze wykorzystali swoje możliwości edukacyjne, często przygotowując je najpierw na zagraniczne studia, a następnie na intratne okazje biznesowe.

Podczas gdy Yang Liwei zawsze będzie pamiętany jako pierwszy Chińczycy w kosmosie i inna nazwa zostaną ostatecznie unieśmiertelnieni jako pierwsi Chińczycy na Księżycu, wzorce do naśladowania dla chińskiej młodzieży są założycielami takich firm jak Alibaba, Baidu i Tencent. Zarówno dla przyszłych taikonautów, jak i dla technologii, wydaje się, że w Chinach ogranicza się tylko niebo.